Een schilder met grote liefde voor het vrouwelijk lichaam balanceert op de grens van het betamelijke. Dit verhaal was in oktober winnaar van Verhaal van de Maand en werd professioneel ingelezen.
Gorillaschoenen op tijdschrift TEEF
Recent plaatste tijdschrift TEEF mijn verhaal Gorillaschoenen. TEEF publiceert essays, poëzie en proza die niet gericht zijn op politieke correctheid of waan van de dag. Dat komt goed uit, want helemaal woke is dit verhaal over de gevolgen van de aankoop van een paar bare foot shoes niet.
‘Tegen het schrikdraad plassen’ geplaatst bij Elders Literair
Losjes gebaseerd op een anekdote van de vader van een goede vriend schreef ik een verhaal over het gevaar van tegen schrikdraad plassen. Begin dit jaar werd het gepubliceerd op de website van Elders Literair.
Het stembureau: verhaal krijgt nieuwe lading door oproep Thierry Baudet
Afgelopen donderdag riep Thierry Baudet zijn aanhangers in Katwijk op om op de stembureaus te controleren of de verkiezingen eerlijk verlopen. Niet alleen van het stemmen, ook het stemmentellen achteraf. Onmiddellijk moest ik denken aan het (lange) verhaal dat ik schreef over een sjoemelende voorzitter van een stembureau. Dat deed ik na de overwinning van... Lees verder →
Corona – aantekeningen voor later
Het duurde even voordat ik het doorhad. Net als iedereen deed ik er luchtig over. Maar het is groot, ingrijpend en voorlopig nog niet voorbij. En als het voorbij is, dan zal het iets zijn waar ik nog vaak aan zal terugdenken. Ik zal willen weten wat ik deed, wat ik dacht en wat ik... Lees verder →
Uggianaqtuq
Afgelopen winter was geen échte winter. Veel regen en wind, geen sneeuw of ijs. Prettig voor de mensen die niet van kou houden, maar ik miste het inademen van de vrieskou, het voetsporen maken in de sneeuw en zelfs het krabben van de autoruiten. Filosofe Eva Meijer schreef over dat gevoel van gemis. Zij... Lees verder →
Stiltepunt, hoofdstuk 1
Ik heb een roman geschreven over een rondreizende craniotherapeut die voor de uitdaging komt te staan om binnen zes weken een totaal verlamde man succesvol te behandelen. Om dit te doen blijkt het nodig de toedracht van het bootongeluk dat tot de verlamming leidde, te achterhalen. Het is moeilijk het gesloten gezin tot openheid te... Lees verder →
Politiecamera
De politiecamera aan de schuur is nieuw. Verder ziet alles rond ons Tsjechische vakantiehuis er vertrouwd uit. De licht besneeuwde velden, de iele elzen in het beekdal en de imposante Douglassparren hogerop de heuvelhelling. Na al die jaren is het als thuiskomen. Op vakantie komen wij twee keer thuis: één keer in het stille Libná,... Lees verder →
Lammertijd
We zijn weer in Tsjechië voor de krokusvakantie, het voelt als lente. Ik denk terug aan twee jaar geleden, toen het hard vroor. In de wei grenzend aan ons huis werden de eerste lammetjes van boerin Eva geboren. Het was haar eerste lammertijd. Hierover heb ik toen een verhaal geschreven dat gepubliceerd werd in Extaze.... Lees verder →
Parkeerboete
Iedereen krijgt wel eens een verkeersboete en daarover moet je niet zeuren. Gewoon betalen, je rijgedrag aanpassen en dóór met je leven. Nietwaar? Tenzij de bon onterecht is. Dan ontvouwt zich een dilemma: maak je er werk van of laat je het gaan? Zo kreeg ik een boete toen ik op verjaardagsvisite in Den Haag... Lees verder →
Afscheidsrituelen
Soms overkomt het me, dan verlies ik opeens het contact met mijn gevoel. Het gebeurde deze week, op het afscheid van een goede collega.De receptie was al een uur aan de gang. Voor de vertrekkende collega stond een ellenlange rij. Ik stond op een afstandje en bekeek die rij, zag het geanimeerde praten, het begrijpende... Lees verder →
Baarschaamte
“Baarschaamte, die kan nog wel bij de vrouwelijke schuld”, luidt de kop van een opiniestuk in de Volkskrant van 8 januari. De schrijfster is Ianthe Mosselman, programmamaker en – dat staat bij het artikel – moeder van één kind.Mosselman stelt dat “de groengereformeerde kerk” vrouwen ten onrechte voorhoudt dat kinderen krijgen geen pas geeft vanwege... Lees verder →
Vaarwel Hudson’s Bay
Nog goed herinner ik me dat Hudson's Bay vol bravoure het voormalige V&D-pand aan de Aalmarkt betrok. Ik vergeleek het met het dierenrijk. De oude mastodont V&D had haar slagtanden verloren en de nieuwe gigant – ik stelde me bij de noordelijk in Canada gelegen Hudson Bay een grote ijsbeer voor – nam onbevreesd haar... Lees verder →
Langzame ramp
Vrijdagavond, een paar dagen voor Kerst. Ik loop door een oude binnenstad in Nederland. Imposante kerken, grachten met historische panden. Duizenden lampjes in de bomen, winkels geopend voor de laatste kerstinkopen. In de eethuizen, restaurants en studentenhuizen lange tafels, feestelijk gedekt met mooi servies, wijnglazen, koelers, kandelaars en schalen met eten. Geanimeerd gepraat en gelach,... Lees verder →
INDEX poetry
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar gedichten las ik zelden. Alleen wat toevallig op mijn weg kwam: een gedicht in een krant, op Internet of op een blinde muur in de binnenstad. Soms vond ik ze mooi, soms flauw, soms onbegrijpelijk. Een paar weken geleden zag ik tijdens een wandeling dat zich een... Lees verder →
SOS
Eerder dat ik hem zag, hoorde ik hem. ‘Kut-kut-kut, kloten-kloten-kloten, kut-kut-kut,’ klonk het als een SOS. Vanuit de Morspoort doemde hij op: een broodmagere jongen van een jaar of twintig, molenwiekend met zijn armen. Ondanks de kille motregen had hij alleen een spijkerbroek en een T-shirt aan. Voetgangers en fietsers wierpen een schichtige blik op... Lees verder →
De onthulling
Al dertig jaar schilderde hij de bollenvelden. Nog nooit hadden de toeristen zich zo vrijpostig tussen de bloemen bewogen en hun voor Instagram ingestudeerde poses zo wellustig tentoongesteld als dit voorjaar. Hoe kon hij onder deze omstandigheden in godsnaam zijn werk doen? Met een stijve pik was het slecht kwasten. Neem nou die twee Aziatische... Lees verder →
Rotveegpremier
‘Een rotmaatregel,‘ zong het kabinet in koor. ‘Niemand vindt dit leuk. ’ Ach, ruim de helft van de Nederlanders vindt 100 kilometer per uur op de snelweg prima, bleek uit een enquête. Een betoging van boze automobilisten op het Malieveld werd wegens gebrek aan belangstelling geruisloos afgelast. Ook het leedvermaak bleef trouwens beperkt. Wij die... Lees verder →
De welwillenden
We zitten in het achterzaaltje van de Vergulde Kruik, twaalf mannen van middelbare leeftijd, kunstenaars en kunstliefhebbers. De biefstuk en de friet zijn gegeten, de wijnflessen op een bodempje na leeg. De gast van de maand heeft een praatje gehouden over de jonge Rembrandt. Nu doen we ‘een rondje’ en is het mijn beurt. Ik... Lees verder →